Hospitality
Ξενοδοχείο Lavris 5*
Γρηγοράκης Βαγγέλης
Σχεδιαστική Ομάδα Α2Γ
Πατσουμαδάκης Μανώλης, Τζωρτζακάκη Ηρώ, Κυπαρισσίου Μελίνα
Καραβασίλης Αλέξης
Μανεσιώτης Θέμης
Το ξενοδοχείο Lavris βρίσκεται σε ένα ελαιώνα 4,7 στρεμμάτων. Η μελέτη αφορά την κατασκευή μιας νέας πτέρυγας 32 δωματίων για το μεγαλύτερο ξενοδοχειακό συγκρότημα. Ο βασικός στόχος ήταν η δημιουργία μιας απλής αρχιτεκτονικής μορφής που θα λειτουργήσει στο μέλλον ως σημείο αναφοράς για μελλοντικές προσθήκες. Ένας λευκός διώροφος όγκος σε σχήμα Γ περικλύει μια πισίνα στο χρώμα της θάλασσας και έχει θέα στην πλούσια φύτευση του ελαιώνα. Το βασικό στοιχείο του σχεδιασμού είναι εμφανές στις αντανακλάσεις της πισίνας. Σε νηνεμία το κτήριο μοιάζει να διπλασιάζεται καθώς αντανακλάται στο νερό σε τέλεια συμμετρία. Η συμμετρία και η αντιπαράθεση των όγκων αποκτά μεγαλύτερο ρόλο ενώ δημιουργεί την ψευδαίσθηση του άπειρου και θολώνει το όριο μεταξύ πραγματικών και φανταστικών χώρων. Οι όψεις διαμορφώνονται με λευκά διαχωριστικά πάνελ από pvc με κομμένα τμήματα όμοια με φούσκες, συρόμενα ξύλινα σκίαστρα και λευκές οροφές που καταλήγουν σε απότομη αιχμή. Η νότια όψη διαμορφώνεται με δωμάτια στο ισόγειο με swim-up πρόσβαση στη κεντρική πισίνα και ηλιόλουστες βεράντες στον όροφο. Το κτήριο ‘ανοίγεται’ στο φυσικό στοιχείο τόσο με το σχεδιασμό όσο και στη διάταξή του. Αντίθετα, η βόρεια και η ανατολική όψη παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικό χειρισμό, με στενόμακρα ανοίγματα, ‘πανιά’ για σκίαση και συμπαγείς λευκούς όγκους.
Στα δωμάτια, τα πατώματα από μωσαϊκό, η επίπλωση από δρυ και η πατητή τσιμεντοκονία, δημιουργούν μια ζεστή αίσθηση στον επισκέπτη. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι ένα συρόμενο πάνελ που κινείται για να αποκαλύψει το χώρο του ντουζ ή το νιπτήρα. Ερχόμενος από τα ανατολικά, ο επισκέπτης βρίσκεται ανάμεσα σε πλούσια φύτευση και ένα αυστηρό λευκό όγκο που ‘αγκαλιάζει’ την πισίνα. Ανάμεσα στο νερό και το πράσινο, βρίσκεται η ρεσεψιόν, που είναι καθρεπτισμός του όγκου που εξέρχεται από το κεντρικό κτήριο, με αιχμηρή οροφή και όμοια πάνελ από pvc που ξετυλίγονται και κλείνουν πλήρως το κτίσμα. Ο επισκέπτης μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε διαφορετικούς αισθητηριακούς χώρους χαλάρωσης, ένα στεγασμένο καθιστικό που συνδέεται με τον ελαιώνα ή μια καμπάνα που βρίσκεται στο επίπεδο του νερού. Η αντίληψη του υγρού στοιχείου από τον επισκέπτη, καθώς και η ισορροπία ανάμεσα στη μορφή και τον αντικατοπτρισμό της, ήταν καθοριστικά για το σχεδιασμό, τη διάταξη και τη λειτουργία του ξενοδοχείου.
Το ξενοδοχείο Lavris βρίσκεται σε ένα ελαιώνα 4,7 στρεμμάτων. Η μελέτη αφορά την κατασκευή μιας νέας πτέρυγας 32 δωματίων για το μεγαλύτερο ξενοδοχειακό συγκρότημα. Ο βασικός στόχος ήταν η δημιουργία μιας απλής αρχιτεκτονικής μορφής που θα λειτουργήσει στο μέλλον ως σημείο αναφοράς για μελλοντικές προσθήκες. Ένας λευκός διώροφος όγκος σε σχήμα Γ περικλύει μια πισίνα στο χρώμα της θάλασσας και έχει θέα στην πλούσια φύτευση του ελαιώνα. Το βασικό στοιχείο του σχεδιασμού είναι εμφανές στις αντανακλάσεις της πισίνας. Σε νηνεμία το κτήριο μοιάζει να διπλασιάζεται καθώς αντανακλάται στο νερό σε τέλεια συμμετρία. Η συμμετρία και η αντιπαράθεση των όγκων αποκτά μεγαλύτερο ρόλο ενώ δημιουργεί την ψευδαίσθηση του άπειρου και θολώνει το όριο μεταξύ πραγματικών και φανταστικών χώρων. Οι όψεις διαμορφώνονται με λευκά διαχωριστικά πάνελ από pvc με κομμένα τμήματα όμοια με φούσκες, συρόμενα ξύλινα σκίαστρα και λευκές οροφές που καταλήγουν σε απότομη αιχμή. Η νότια όψη διαμορφώνεται με δωμάτια στο ισόγειο με swim-up πρόσβαση στη κεντρική πισίνα και ηλιόλουστες βεράντες στον όροφο. Το κτήριο ‘ανοίγεται’ στο φυσικό στοιχείο τόσο με το σχεδιασμό όσο και στη διάταξή του. Αντίθετα, η βόρεια και η ανατολική όψη παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικό χειρισμό, με στενόμακρα ανοίγματα, ‘πανιά’ για σκίαση και συμπαγείς λευκούς όγκους.
Στα δωμάτια, τα πατώματα από μωσαϊκό, η επίπλωση από δρυ και η πατητή τσιμεντοκονία, δημιουργούν μια ζεστή αίσθηση στον επισκέπτη. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι ένα συρόμενο πάνελ που κινείται για να αποκαλύψει το χώρο του ντουζ ή το νιπτήρα. Ερχόμενος από τα ανατολικά, ο επισκέπτης βρίσκεται ανάμεσα σε πλούσια φύτευση και ένα αυστηρό λευκό όγκο που ‘αγκαλιάζει’ την πισίνα. Ανάμεσα στο νερό και το πράσινο, βρίσκεται η ρεσεψιόν, που είναι καθρεπτισμός του όγκου που εξέρχεται από το κεντρικό κτήριο, με αιχμηρή οροφή και όμοια πάνελ από pvc που ξετυλίγονται και κλείνουν πλήρως το κτίσμα. Ο επισκέπτης μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε διαφορετικούς αισθητηριακούς χώρους χαλάρωσης, ένα στεγασμένο καθιστικό που συνδέεται με τον ελαιώνα ή μια καμπάνα που βρίσκεται στο επίπεδο του νερού. Η αντίληψη του υγρού στοιχείου από τον επισκέπτη, καθώς και η ισορροπία ανάμεσα στη μορφή και τον αντικατοπτρισμό της, ήταν καθοριστικά για το σχεδιασμό, τη διάταξη και τη λειτουργία του ξενοδοχείου.